We vreesden het ergste na een behoorlijk zware marathon. Het kon haast niet anders dan dat we behoorlijke spierpijn zouden hebben. We hadden het beide zwaar gehad de laatste 10 km. Maar eigenlijk viel de spierpijn reuze mee. Meer stijfheid en wat stramme bovenbenen. Maar na wat bewegen verdween het snel.
Dus stonden we fit aan de start van de 3 uur oriëntatie fietswedstrijd op zondag. We zouden het wel rustig aan doen want tenslotte was het uitfietsen en uitlopen.
Daar ging het al snel mis. Ingrid noemt het mijn wedstrijd-instinct, en waarschijnlijk heeft ze gelijk. De kaart zat op de fiets, we wisten wat voor route we zouden nemen en toen we startten ging ik gelijk op een behoorlijk tempo de eerste klim op.
Uiteraard wacht ik bij de eerstvolgende afslag maar rustig uitfietsen was het niet. Bij de eerste loopplek aangekomen moesten we 3 cp`s vinden. Ook daar liep ik vooruit wat voor Ingrid niet echt leuk was en dus spraken we af dat zij de kaart zou lezen bij de loop sessies.
Maar op een of andere manier als we warm zijn en de cp binnen handbereik is moet ik toch die kaart hebben. Hoogst irritant, ik weet het.
1 cp was onvindbaar en de andere hadden we gevonden en zo sprongen we weer op de fiets op weg naar de vuurtoren. Ook daar was het goed zoeken maar beide vonden we er 1. We fietsten naar de westkust en daar begon de tijd te dringen. We konden als we door liepen nog net op tijd binnen zijn. Dus mijn tempo werd opgeschroefd terwijl Ingrid dacht `bekijk het maar, we zouden rustig aan doen`. Desalniettemin vonden we de cp`s en in een rap tempo zetten we ik de afdaling in en kwamen we 13 minuten te laat binnen.
Dat leverde ons strafpunten op.
Deze fiets oriëntatie is erg leuk om te doen, alhoewel Ingrid het omschreef als `was wel aardig`. Onze ambities lagen zondag wat te ver uit elkaar en dat zorgt niet voor de perfecte samenwerking. Ik moet bekennen dat het bij mij ligt. We zouden uitfietsen/lopen maar zodra ik bezig ben vergeet ik dat en neemt het wedstrijd instinct het inderdaad over.
Eens kijken of ik Ingrid nog eens zo gek kan krijgen om zo`n wedstrijd te doen.
Overigens las ik ergens de volgende zin; Better a bad day on the trail then a good day at the office. Een waarheid als een koe!
BART- Ultrasport 
Alsof een voetgaller die gras ruikt. Dan gebeuren er rare dingen;-)
Jij bent ook niet stuk te krijgen!
het blijft een goeie grap: Martine die in een wedstrijd rustig gaat … hilarisch!
lekker fanatiek… goed hoor… super film… en nog zwaarder dan ik al dacht
Jammer dat je even niet met Ingrid op een lijn zat, kan wel eens gebeuren. Maar jullie kunnen nu gaan bouwen aan een betere samenwerking tijdens de volgende uitdaging
haha, die is goed: Better a bad day on the trail then a good day at the office. Jammer dat het niet helemaal liep tussen jou en Ingrid maar he, dat is weer een mooie test toch 🙂
Dat zal een gezellige terugreis geweest zijn… :-))
Het was een experiment wat anders liep dan ik verwacht had, maar zeker de moeite waard om nog eens te doen met goede afspraken vooraf!:-). En wat betreft de terug reis.. we hebben daarna lekker gerelaxd en dan is het lekker nagenieten van een mooi weekend!!
Komt vast weer wel goed met jullie, zo’n dagje van verschillende ambities heb je toch wel eens ook al zijn die van jou wel erg voorspelbaar *grin*.
Het lijkt me persoonlijk ook heel moeilijk, soms wil je gewoon je eigen ding doen. Tot nu toe zit ik nog op een lijn met mijn Dreamduo maatje 🙂
Dat is idd jammer, maar neem je weer mee voor de volgende wedstrijd. Die komt vast wel!!
Geen ruzie maken met dat wedstrijd instinct van jou!