Olne-Spa-Olne – Run-Bike

Toen ik vannacht meerder keren wakker werd van de wind en de regen (lees storm)  tegen de ramen vreesde ik met grote vrees. Een prima B&B in Verviers zorgde ervoor dat wij maar 20 minuten hoefde te rijden naar Olne. Buiten gekomen regende het wat maar voor we aan de wedstrijd begonnen om 8 uur was het droog. Bijna het hele team van Malheur Ultrasport was aanwezig en zo konden we goed kennis maken. Het plan was namelijk om met het hele team te gaan lopen tot 40 km en dan kon een ieder verder. En zo geschiedde, met een ontspannen start gingen we op weg. Al snel was het duidelijk dat het een grote blubber bende was op vele plekken. Soms zakte je tot boven je enkels weg en dat maakt het er niet makkelijker op. Maar de omgeving en het parcours maken veel goed want dat is volop genieten. De eerste 17 km liep ik voor mijn gevoel wat zwaar. Maar ik heb een koutje op mijn keel en longen dus dat kan wel kloppen. Bij km 17 had Ingrid ons gevonden op de mountainbike. Die was zo slim om over de weg te gaan. Daar hebben we een switch gemaakt en ben ik op de fiets gegaan. Ik was echter van plan om op het parcours en dus bij de lopers te blijven. Dat gaf wel een extra dimensie aan het geheel. Want echt uitrusten is het niet met zo’n parcour op de mountainbike kan ik zeggen. Soms vroeg ik mij af of het op sommige plekken niet makkelijker was om te lopen.
Na een x aantal km’s hebben we weer een switch gemaakt en ben ik weer gaan lopen en Ingrid op de fiets. Ondertussen was het een aangenaam kennis maken met de 6 mannen en 1 vrouw van het Team Malheur. Zo leerde ik iedereen een beetje kennen en heb ik een hoop geleerd over Adventure Racen. Zo weet ik nu wat het fenomeen sleepmonsters is, wat voor spelletjes er zijn voor onderweg maar ook wedstrijd info zoals bevoorrading. Hoe het gaat met checkpoints en wat voor sporten je zoal kan tegenkomen.
Uiteindelijk gingen de km’s vrij snel voorbij. Ik zou nog een keer met Ingrid wisselen maar die nam een korte weg toen wij een fikse klim moesten maken op een steile en spekgladde helling. Tenminste dat dacht ze.

Op km punt 58 vond Ingrid ons weer. Toen had ik mij al ingesteld opdoorlopen tot de finish en zo gingen de laatste km’s ook nog wel metwat wilskracht. Ik was ondertussen aardig kapot moet ik zeggen want hetparcours is echt zwaar. Niet alleen de hoogtemeters (1950 klimmen en 1950 dalen) maken het zwaarmaar ook de blubber en het laatste uur regen,hagel en wind maakte het er nietgemakkelijker op. Maar het eind was in zicht en zo liep Team Malheur (overigens zijn we hele wedstrijd bij elkaar gebleven) de finish over inOlne 8 uur na de start. 4 ervan liepen de hele 65 km. 2 hebben combiBike en Run gedaan. Ingrid en ik idem dito. Het bracht mijn km standmet hardlopen net over de marathon. Ik liep 42.61 km in 5 uur en 38minuten, tel daarnaast 23 km op de mountainbike en je hebt een leukeRun/Bike training voor een spontane zondags training.
Kortom eenpittige eerste training met het Team zal ik maar zeggen. Maar waar wehet allemaal wel over eens waren was dat het klikte. Het is een leukegroep mensen waar ik mij gelijk op mijn gemak bij voelde. Dus ben ikbij deze lid van het Malheur Ultrasport Team en zal in Januari de eerste wedstrijd volgen om kennis te maken met de sport.
Alswelkomst cadeau kreeg ik een grote fles Malheur bier en van een van demuziek freaks een aantal cd’s vol met muziek. Genoeg reden om met hetteam in zee te gaan zou ik zeggen!
Wat betreft Olne-Spa-Olne , hetis een aanrader! Goed georganiseerd, de markeringen waren aangegevenmet lint en krijt en eigenlijk niet te missen. De 4 verzorgings postenwaren prima. Bananen, ontbijtkoek, repen, chips en drank. Na de finishkreeg je een boord heerlijke hutspot met worst en zelfs nog eensweater. Let wel, de inschrijfgeld was 7 euro!!! Daarbij krijg je eengeweldige trail dwars door de Ardennen.
Ik verheug mij al bijna op La Magnetoise,  een trail van 64 km in februari. Die wordt door dezelfde organisatie georganiseerd.